Obecny na wszystkich fotografiach ksiądz Alfred Hauptmann, zabrzański pastor, a później równocześnie senior (biskup) diecezji katowickiej, był człowiekiem ze wszech miar niezwykłym. Urodzony w Łodzi 21 lutego 1909 roku, ordynowany 16 października 1932 roku w Warszawie, był duchownym Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Polsce. Przed wojną wikariusz w Łodzi, już w grudniu 1939 roku trafił do więzienia Gestapo. W lipcu 1940 roku osadzono go w obozie koncentracyjnym w Sachsenhausen, skąd w grudniu tegoż roku przeniesiony został do obozu w Dachau. Spędzi w nim czas aż do wyzwolenia przez amerykanów w kwietniu 1945. Nie został na zachodzie. Po powrocie do Polski władze kościoła kierują go do Zabrza, gdzie przejmuje tutejszą parafię ewangelicką po wydalonym do Niemiec proboszczu.
“Nie robił między nami żadnej różnicy” – opowiadają jeszcze wiele lat po wojnie ci parafianie, którzy nie znając języka polskiego, zdecydowali się w Zabrzu pozostać (jeśli udało im się uniknąć wysiedlenia pod przymusem). A nie była to łatwa decyzja, gdyż za używanie języka niemieckiego można było trafić wtedy znowu do obozu, było to doświadczeniem również mojej rodziny. Dla tych którzy nie mogli w go w kościele zrozumieć streszczał swe kazania krótko po niemiecku. Obozowe lata nie pozbawiły go poczucia sprawiedliwości, nie nauczyły nienawiści.
Pastor Alfred Hauptmann był proboszczem dla wszystkich swoich parafian aż do nagłej śmierci w listopadzie 1985 roku. Parafię przejął po nim jego syn Andrzej również pastor, który przeżył go tylko o 13 lat. Oboje piastowali wiele innych poważnych funkcji w Kościele Ewangelicko-Augsburskim w Polsce.