Te lody pochodziły z wytwórni Karola Baiera przy ul: Roosevelta, a potem Słonecznej 67 w piwnicy. Maszyna lodziarska była jeszcze przedwojenna, a gotową masę umieszczano w beczce z metalowym wkładem na lód który ją chłodził. Używano również pojemników na mleko obkładanych lodem. Tak zaopatrzony „dyliżans- lodziarnia” ruszał ulicami Zabrza. Trasa była ustalona. W niedziele stał tam gdzie pokazują go te zdjęcia. W tygodniu na targowisku, tam gdzie dziś stoi Dom Muzyki i Tańca, a konia zaprowadzało się do domu, lub na pobliską łąkę. Po godz. 13 lodziarnia ruszała na ulice Makoszów, Kończyc, Zaborza. Po wybudowaniu Dom Muzyki i Tańca, miejscem postoju był plac koło pobliskiej komendy policji (wówczas milicji). Ten obwoźny handel odwiedzał również zabrzański odpusty.

Konstrukcja wozu była prosta: z przodu po prawej stronie był dyszel, lejce wkładało się przez okienko, furman siedział w wozie. Zabierało się tych lodów dwie beczki. Resztę widać na zdjęciach.

Była jeszcze jedna możliwość spróbowania lodów pana Baiera. Z ręcznego wózka sprzedawano je na terenie kąpielisku koło stadionu Górnika Zabrze, zwanego „Frizokiem”.

Wytwórnia prosperowała do mniej więcej 1957-1958 roku, od czasów powojennych

Potem właściciel zajął się skupem butelek.

Te zdjęcia i historię tej niezwykłej zabrzańskiej lodziarni przedstawiamy dzięki panu Janowi Wagenknechtowi,  który nadesłał te zdjęcia i opowiedział tę historię. Serdecznie za to dziękuję.

Opracował: Andrzej Dutkiewicz.