Sama kopalnia w 1945 r nie uniknęła skutków zawieruchy wojennej. W styczniu 1945r Armia Czerwona weszła do ówczesnego miasta Hindenburg 0.-S. i dotarła na teren kopalni od strony Pawłowa. W „Königin Luise Grube Ostfeld” doszło do uszkodzenia kilku budynków oraz instalacji wodociągowej i elektrycznej. Szyb Poremba IV którego głębokość wynosiła 640 m został zatopiony do poziomu 140 m. Oficjalnie kopalnia została przekazana administracji polskiej 19 kwietnia 1945r, która zmieniła jej nazwę na Kopalnia „Zabrze-Wschód”. Jej pierwszym dyrektorem został inż. Józef Serafin. Zastępując niejakiego Mikscha, dyrektora w latach 1939-45. Nie obyło się bez problemów kadrowych. Wywiezienie wielu górników przez Rosjan do kopalń „Donbasu”, ucieczka niemieckiego personelu technicznego, brak robotników przymusowych, czy jeńców wojennych *, spowodował spadek liczby zatrudnienia z 4721 w roku 1944 do zaledwie 2360 w lutym 1945. Musiało się to odbić również na wydobyciu. W 1944 wydobyto 2 315 318 ton węgla a w 1945 r zaledwie 754 051 ton. W dalszych latach postępuje stały rozwój KWK Zabrze-Wschód, która stała się Stając się sztandarowym zakładem Polski Rzeczpospolitej Ludowej, bijąc liczne rekordy i otrzymując wiele odznaczeń. Wyczerpanie złóż spowodowało wstrzymanie wydobycia w 1998 roku i wkrótce potem likwidację kopalni.

* Zastąpili ich wkrótce jeńcy niemieccy i dotknięci opresjami komunistów robotnicy przymusowi i żołnierze górnicy.