Kolejny donos tym razem do Gestapo w Zabrzu został wysłany 2 września 1940 roku. Powodem tego był wyżej cytowany list. Jego treść:

„Jako powiernik i kierownik zabrzańskiej fabryki szkła uważam za mój obowiązek poinformować państwa o liście Żyda Eisnera, którego odpis załączam. List został podpisany przez tego Żyda niezgodnie z prawem. Zamiast ”Hugo Eisner” miał się podpisać „Hugo Israel Eisner”.List ten jest kolejnym z całego ciągu ataków, które ten Żyd wciąż próbuje podejmować na (mój) sposób kierowania fabryką. Najłatwiej będzie (mi) to przedstawić w (bezpośredniej) rozmowie. Pomimo że wielokrotnie żądano od Żyda wstrzymania się od prób utrzymywania jakiegokolwiek wpływu na zakład,próbuje on wciąż odgrywać pana fabryki. Znajduje on przy tym niewątpliwie wsparcie niektórych pracowników zakładu.

To prowadzi do drugiego punktu mojego odniesienia. Z pierwszych słów listu Eisnera wynika, że ma on wciąż, tak jak i wcześniej, donosiciela wśród pracowników zakładu. Zarządzone przeze mnie z całą świadomością i wiedzą kroki budowlane służyły, co może potwierdzić każdy rzeczoznawca, jedynie poprawieniu wydajności fabryki i usunięciu obciążeń oraz szkodliwych dla zdrowia załogi niewypalonych gazów i spalin.

Krótkowzroczny i kramarski Żyd widzi w usunięciu odprężarek, grożących od dawna zawaleniem, naturalnie coś innego,gdyż jest on chorobliwie przekonany o swojej fachowości. Swoje zarządzenia mogę powtórzyć przed każdą instancją. To jednak,że Żydowi przekazywane jest błyskawicznie i w najmniejszym szczególe wszystko co dzieje się w przedsiębiorstwie, dowodzi,że istnieją tajne połączenia między nim a pewnymi pracownikami zakładu, które muszą ostatecznie zostać zerwane. Głęboki jest cień,który położył się przez list Żyda na załodze fabryki”