Dzień 5 października 1887 roku dla 10 górników kopalni „Guido” – w tym czasie w strukturze kopalni „Królowa Luiza” – był dniem „ostatniej szychty”. W czasie prac wydobywczych w pokładzie Schuckmann (504) w pobliżu ponad osiemdziesięciometrowego uskoku „Saary” nastąpiło uwolnienie kurzawki. Wg Kalendarza Górniczego z 1911 roku: „Kurzawka, ten straszny wróg górnika, jest to piasek o nader drobnym ziarnie, tem niebezpieczniejszy, im drobniejsze jest ziarno, które w zetknięciu z wodą zamienia się w masę ruchliwą, płynną zupełnie. Biada górnikowi, który nieuzbrojony i nieprzygotowany spotka się niespodziewanie z tym wrogiem!”.

Po odsłonięciu, podczas prowadzenia robót górniczych, kurzawka upłynnia się i zachowuje się jak gęsta ciecz wyciskana pod ciśnieniem wody. W takich warunkach znalazło się 10 górników, którzy nie mieli żadnych szans na ratunek.

Z podziemi wydobyto ciała czterech górników: Antoniego Bednorza, Pawła Biskupka, Jana Dyrnowskiego i Józefa Minoła oraz żyjącego, choć z połamanymi nogami Józefa Niemczyka.