„Główną Kluczową Sztolnię Dziedziczną” (Hauptschlüssel-Erbstollen) budowano w latach 1799-1863, a więc 64 lata! Jej długość wynosiła 14,25 km, a zadaniem było odwadnianie państwowych kopalń „Król” w Chorzowie i „Królowa Luiza”w Zabrzu które sztolnia łączyła, a wylot znajdował się w Zabrzu. Po drodze zabierała również wodę z mniejszych kopalń prywatnych (gwareckich). Transportowano nią również urobek łodziami. Pod ziemią były porty i pięć mijanek. Sztolnia nigdy nie spełniała w pełni swego zadania, gdyż w momencie jej ukończenia okazała się być już technologicznie przestarzała. Rolę transportu węgla przejęła kolej, a odwadnianie położonych wkrótce poniżej poziomu sztolni wyrobisk zapewniły pompy.