Na miejscu tego szybu znajdziemy dziś część podziemną Skansenu Górniczego Królowa Luiza. Wybudowany około 1810 roku otrzymał imię żeńskie „Wilhelmine”. Po wojnie nazwano go „Wyzwolenie”. Był częścią kopalni „Królowa Luiza”, później znanej jako kopalnia „Zabrze”. Jego głębokość po wybudowaniu wynosiła ok. 38 metrów. Szyb udostępniał pokład „Pochhammer” i odprowadzanie wody do Głównej Kluczowej Sztolni Dziedzicznej. Transportowano nim urobek. Po pogłębieniu kopalni służył do wentylacji i transportu materiałów. Opuszczano nim drewno, plac składowy widoczny jest na zdjęciu (Holzplatz). W 1912 roku rozpoczęto pogłębienie szybu do głębokości 420 m. Zdjęcie przedstawia stan robót około 1914-15 roku. Wieża nie jest jeszcze gotowa, brak budynków nadszybia, nie ma lin na kołach. Wykonano je najprawdopodobniej z okazji ukończenia konstrukcji wieży. Widoczny w tle budynek mieszkalny stoi przy ulicy Sienkiewicza. Pogłębiony szyb spełniał funkcje wentylacyjną materiałową i służył do jazdy ludzi. Po zakończeniu wydobycia na polu zachodnim kop. Zabrze szyb „Wyzwolenie” spełniał tylko funkcję wentylacyjną. W latach 1973/74 zlikwidowano urządzenia wyciągowe. Zasypano go ok. 1986 roku.

Zdjęcie z archiwum Tomasza Bugaja. Opis na podstawie jego tekstu.