Kościół św. Franciszka w Zaborzu na pocztówce z lat najprawdopodobniej 30-stych. Oprócz księży w parafii wielką pomoc świadczyły siostry boromeuszki ze szpitala św. Józefa, które troszczyły się o chorych oraz o najmniejsze dzieci. Jedna z sióstr pomagała także w utrzymaniu porządku w kościele, przyozdabiała wnętrze kwiatami i dbała o czystość szat liturgicznych. Od początku lat 90. XIX wieku do końca I wojny światowej funkcję tę pełniła siostra Maria Redegundis. Parafia korzystała również z pomocy osób świeckich, które zatrudniano na umowę o pracę. Do takich osób należeli kościelny (Küster), pomocnicy kościelnego (Kirchendiener), którzy często zbierali także kolektę (Kirchenväter), dzwonnik, organista i pomocnik organisty (kalikant), pisarz kościelny (Kirchenrendant, później Pfarrsekretär), stróże nocni i porządkowi (Kirchenpolizei, Wächter). Pierwszym zatrudnionym w parafii na stanowisku organisty i kościelnego był Carl Janitzek z Biskupic. W 1890 roku na stanowisko organisty i kościelnego wybrano Theodora Cichego, który już od 29 listopada 1886 roku pomagał w parafii i zapisywał dane w księgach metrykalnych.
Wydawca: C.W. Mierzwa, Hindenburg Oberschles. Nr. 115