Pocztówki Kończyce-Kuntzendorf
Kończyce, restauracja Widawskiego, cykliści i cytryści.
Jedną z osób która zapisała się w historii Kończyc był oberżysta i urzędnik stanu cywilnego Paul Widawski. Na tej wysłanej w 1906 roku pocztówce widzimy jego restaurację przy ulicy obecnie Paderewskiego 76. Ten, jak i później stojący tam budynek, już nie istnieją. To było w rejonie skrzyżowania z ulicą Małą.
Gruss aus Kunzendorf.
Kunzendorf
Napisy na budynku informują że jest to zajazd z wyszynkiem Paula Widawskiego, pod numerem 76 i że restauracja jest dobrym przystankiem dla cyklistów. Na zdjęciu widać rzeczywiście dwie osoby z rowerami.
W prawym dolny rogu napisano że restauracja dysponowała ogrodem, a z lewej są „Pozdrowienia z Kończyc” i wiadomość o wydawcy pocztówki.
To miejsce wypoczynku cieszyło się więc dużym powodzeniem i to nie tylko wśród mieszkańców wsi Kunzendorf. Poważna gazeta Der oberschlesiche Wandererer w numerze 150 z 3 lipca 1908 roku informowała że klub grających na cytrze z Zaborza, w niedzielę wybiera się na wycieczkę do gospody Widawskiego w Kończycach.
Zitherclub
Paul Widawski musiał cieszyć się zaufaniem władz i społeczeństwa, gdyż ta sama gazeta w numerze 161 z dnia 19 lipca 1909, na stronie 6 podała do wiadomości że powierzono mu obowiązki zastępcy urzędnika stanu cywilnego we wsi.
Urząd stanu cywilnego.
W czasie III Powstania Śląskiego w gospodzie mieścił się powstańczy posterunek.
Jeszcze przed I wojną światową Paul Widawski wybudował w tym samym miejscu nowy, znacznie okazalszy budynek restauracji. Ten również nie przetrwał do naszych czasów, ale znajdziemy go na poniższej pocztówce z tego artykułu, gdzie zobaczyć można jak wyglądały Kończyce 110 lat temu. To pierwszy budynek z prawej strony.
W 1927 roku Kończyce miały obszar 141 ha, miały 5384 mieszkańców z tego 95% Polaków, 5% Niemców, 98% katolików, 2% protestantów. Nie było przemysłu, tylko jedna nieczynna cegielnia. Był tam posterunek policji, urząd gminny, urząd okręgowy, agentura pocztowa, szkoła ludowa.
Pocztówka jest własnością Andrzeja Terleckiego i serdecznie dziękuję mu za jej udostępnienie.
Opracował: Andrzej Dutkiewicz. 1.7.2024
