Der Oberschlesische Wanderer z 10 czerwca,

Pogrzeb

W tym miejscu sięgniemy do czasopisma Der Oberschlesische Wanderer z 10 czerwca, by dzięki tłumaczeniu pani Dany Durdyn przyjrzeć się relacji z pogrzebu.

„Pogrzeb czterech górników, którzy zginęli na kopalni Guido, rozpoczął się dzisiaj rano o dziewiątej, w szczególnie godny sposób. Wielkie tłumy ludzi zebrały się na ulicy Doroty, którą z Lazaretu dla załogi, skierował się  kondukt. Cała załoga pola południowego, wyżsi urzędnicy górniczy, delegacje ze sztandarami wschodniego i zachodniego pola kopalni Królowa Luiza, zakładu górniczego Bielszowice i kopalni Zero w Makoszowach oraz niezliczeni żałobnicy towarzyszyli tym czterem dzielnym, poległym na stanowisku pracy górnikom, w ich ostatniej drodze. Przejmujący był ten wyraz pełnego żalu, współczucia, wyrażany przez górniczą załogę. Poważne, blade twarze górników w ich paradnych mundurach, przytłumione dźwięki górniczej orkiestry i szloch najbliższych krewnych, na nowo stawiały ciężar tego nieszczęścia przed oczami. Niekończący się kondukt pogrzebowy skierował się najpierw do kościoła św. Anny, gdzie ciała zostały złożone przed ołtarzem. Kościół nie mógł pomieścić wszystkich przybyłych. Po mszy świętej, około godziny dziesiątej, kondukt pogrzebowy skierował się na cmentarz katolicki. Przed każdą trumną szedł duchowny. Karawany zostały otoczone przez górników w mundurach. Przy grobach stały tłumy ludzi w pełnym zadumy milczeniu. Po modlitwie i błogosławieństwie, przy dźwiękach marsza żałobnego, trumny zostały złożone do ziemi. Urzędnicy i koledzy zmarłych podchodzili i jako ostatnie pożegnanie rzucali na trumny garść ziemi, składali także kwiaty oraz wieńce. Przy grobach rozgrywały się rozdzierające serce sceny, gdy przed oczami najbliższych trumny zostały opuszczone do ziemi. Bardzo powoli pustoszało to miejsce głębokiego, bolesnego smutku.”