Makoszowy

Makoszowy    Makoschau.          Pocztówki.

3
Pocztówka wysłana w roku 1902 do Zgorzelca. Przedstawia Szwajcarski Domek i partię nad Kłodnicą, oraz „Gruss” – pozdrowienie z tego znanego nie tylko w Makoszowach miejsca.
Ze zbioru  Rafała Ciniewskiego.  Kliknij i przejdź do większego artykułu o restauracji.
2
Na tej pocztówce wysłanej w 1932 roku z Makoszów do Rept widzimy budynek pierwszej makoszowskiej szkoły, przebudowanej na poświęcony w roku 1919 kościół pod wezwaniem św Jana i Pawła. 
Do starego budynku dobudowano prezbiterium, zakrystię, boczną nawę i chór. Projektowana budowa nowego kościoła w Makoszowach nigdy nie doszła do skutku. Samodzielną parafię erygowano w roku 1925. Budynek kościoła i plebani, która była pierwotnie mieszkaniem nauczyciela, cierpiał na skutek szkód górniczych. W 1951 roku przeprowadzono tam duży remont. W latach1982-83 w czasie remontu kapitalnego ze środków funduszu szkód górniczych kościół podwyższono, a za własne pieniądze parafii dobudowano wieżę z dzwonnicą która jest jego przedsionkiem. W 1987 roku postawiono nowe probostwo.
Adresatem pocztówki był pan Mikołaj Gracka, funkcjonariusz straży granicznej.
Wydawca: Paul Sklorz. Oppeln O. S.  
​Opracował Andrzej Dutkiewicz. Pocztówka z archiwum autora.                                                23.01.2017
1
Pocztówka nadwornego fotografa księcia pszczyńskiego Maxa Steckla, przedstawiająca koksownię „Makoszowy”, wówczas „Dellbrück”. Na pierwszym planie widoczna jest betonowa wieża gaszenia koksu. Za nią wieża węglowa, a pomiędzy budynkami oddział węglopochodnych (materiałów pozyskiwanych z węgla). Koksownia ta wstrzymała produkcję dnia 26 marca 2002 roku i uległa likwidacji.  Zdjęcie wykonane w 1935roku
Wielki kryzys na przełomie lat 20 – 30 XX wieku spowodował zmniejszenie produkcji koksu. Pomimo tego władze spółki „Chemische Werke Oberschlesien”, w skład której wchodziła także Koksownia „Delbrück (późniejsza Koksownia „Makoszowy”) zdecydowały się na przeprowadzenie modernizacji zakładu. W latach 1928 – 1930 zdemontowano stare baterie o numerach III i IV, a w ich miejscu uruchomiono 15 marca 1930 roku drugą baterię typu Still. 
Posiadała ona 54 komory o pojemności 16 ton wsadu na komorę, z którego otrzymywano 12 ton koksu. Unowocześnieniu uległy urządzenia współpracujące z bateriami: dostawa węgla, oddział węglopochodnych, wieża gaszenia oraz inne niezbędne instalacje.
Wydawca : Orig-Aufn. u. Verlag Max Steckel, Hindenburg (Oryginalne zdjęcie i wydawca Max Steckel  Hindenbur Pocztówka zakupiona prawdopodobnie w sklepie: Max Steckel, Hofphot., Gleiwitz O/S., Germaniaplatz 9

​Opracował Dariusz Guz. Pocztówka z archiwum autora.

Bibliografia: 1980 – 2010. 30 lat Kombinatu koksochemicznego „Zabrze” SA, Praca zbiorowa. Wydawca Kombinat Koksochemiczny „Zabrze” SA 2010.